Kolejny najbardziej podstawowy podział zmęczenia dzieli to zjawisko na zmęczenie obwodowe (mięśniowe), którego składowe wymieniono wcześniej, oraz zmęczenie ośrodkowe (układ nerwowy) [3, 7]. Podczas szczególnie długotrwałych wysiłków fizycznych obserwuje się znaczne podniesienie poziomu serotoniny, dopaminy i noradrenaliny, doprowadzające do wielu niekorzystnych reakcji organizmu. K. Nazar [6] proponuje również podział na zmęczenie ośrodkowe wywołane przez wysoką i niską częstotliwość stymulacji mięśni (hight and low frequency fatigue). Podczas wysiłków o wysokiej częstotliwości, gdy w krótkim czasie wyzwalana jest siła maksymalna (podnoszenie ciężarów, sprint), utrata siły jest szybka, ale także stosunkowo szybki jest jej powrót do wartości wyjściowych. Z kolei w zmęczeniu wywołanym przez stymulację niskiej częstotliwości utrata siły następuje wolno i utrzymuje się długo. Jak podkreśla badaczka, zmiany obejmują tzw. centralny ośrodek zarządzania wysiłkiem, a więc miejsce, którego hipotetyczne istnienie wysuwał już w latach dwudziestych XX wieku Hill [9]. Na podstawie informacji z różnych źródeł ośrodek ten mógłby hamować intensywność wysiłku przez zmniejszenie siły rekrutacji jednostek motorycznych danego mięśnia. Mechanizmy hamowania ze strony układu centralnego sterowania nadal nie są w pełni poznane. Zmęczenie charakteryzuje się również przez tzw. objawy subiektywne i obiektywne. Sam podział sugeruje, jak skomplikowany jest to temat. Objawy subiektywne mogą częstokroć utrudnić pracę trenerską, dlatego w procesie odnowy biologicznej niezbędna jest rola psychologa sportowego [10]. Do najbardziej popularnych objawów subiektywnych zaliczamy: znudzenie, senność, zawroty i bóle głowy, brak koncentracji, bóle mięśniowe, uczucie duszności, a do objawów obiektywnych (mierzalnych): zaburzenia napięcia mięśniowego, zaburzenia temperatury ciała, zmniejszenie siły skurczu, podwyższenie tzw. markerów zmęczenia (kwas mlekowy, kinaza kreatyny itp.), zaburzenia akcji serca, zaburzenia ciśnienia krwi, wymioty, zaburzenia trawienia [3, 10].
Wysiłek fizyczny przekraczający częstokroć fizjologiczne możliwości mięśni do przenoszenia
mechanicznych obciążeń może skutkować urazami lub bolesnością mięśni. Zespoły bólowe związane z wysiłkiem fizycznym dzieli się na: występujące w trakcie wysiłku – nazywane zespołami ostrymi, i tzw. zespół opóźniony – narastający w ciągu od kilku do 72 godzin od czasu wysiłku, a którego etiologia nadal pozostaje nieznana [3].
