Postępowanie rehabilitacyjne pooperacyjne
Postępowanie rehabilitacyjne pooperacyjne w przypadku chorób zwyrodnieniowych stopy zależy od rodzaju przeprowadzonej operacji, a program rehabilitacji należy dobierać indywidualnie dla każdego pacjenta. Głównym celem jest przywrócenie prawidłowego wzorca chodu, poprawa ruchomości stawów stopy oraz nauka osiowego obciążania kończyny dolnej na trzech punktach podparcia.
Rehabilitacja wczesna wprowadzana jest w dniu operacji, polega na stosowaniu zabiegów przeciwwysiękowych. Po przebytym zabiegu zaleca się pacjentowi odpoczynek i ograniczenie aktywności fizycznej zoperowanej kończyny. W I dobie stosuje się typowe procedury, takie jak: schłodzenie, elewację kończyny, odciążenie. Po zabiegach operacyjnych w obrębie I stawu śródstopno-paliczkowego obowiązuje bezwzględny zakaz obciążania przodostopia przez okres 6 tygodni do momentu uzyskania zrostu przeciętej kości, potwierdzonego w kontrolnym badaniu RTG. W celu ochrony miejsca korekcji każdy z pacjentów zaopatrywany jest w specjalnego rodzaju obuwie. W pierwszych 2 tygodniach po zabiegu należy unikać nadmiernej aktywności fizycznej, tak by nie zaburzać gojenia się operowanych tkanek. W celu zapobiegania powtórnej deformacji palucha zaleca się stosowanie separatorów. Okres powrotu do aktywności dnia codziennego zależy od kilku czynników: techniki operacyjnej, wielkości deformacji, czasu gojenia rany oraz zaangażowania pacjenta w proces fizjoterapii.
Kinezyterapia pooperacyjna
Rehabilitacja ruchowa skupia się na odtworzeniu zakresu ruchomości metodami biernymi i czynnymi, rozciąganiu powięzi podeszwowej i mięśnia brzuchatego łydki, mobilizacji blizn pooperacyjnych. wzmocnieniu siły mięśniowej oraz na ćwiczeniach równoważnych. Celem prowadzonej kinezyterapii jest reedukacja chodu oraz nauka osiowego obciążania kończyny dolnej na trzech punktach podparcia. W pierwszych dniach po operacji w momencie unieruchomienia pacjenta, postępowanie usprawniające powinno obejmować ćwiczenia oddechowe, ćwiczenia czynne nieoperowanych stawów oraz Ćwiczenia izometryczne. W drugiej dobie można przechodzić do pozycji siedzącej z opuszczonymi kończynami dolnymi. Pozwala się na przyjmowanie pozycji siedzącej do momentu wystąpienia bólu. Pionizacja wprowadzana jest, gdy w pozycji siedzącej pacjent potrafi wytrzymać 20 minut. Stopień obciążenia stopy zależy od techniki operacyjnej. Początkowo nauka chodu powinna być prowadzona na małych dystansach z pomocą balkonika. Z czasem można zwiększać dystans oraz korzystać z mniejszych pomocy w czasie chodzenia. Do momentu usunięcia drutów zespalających pacjent powinien zostać zaopatrzony w specjalny but odciążający przodostopie.
