Postępowanie rehabilitacyjne w dysplazji stawu biodrowego

Z publikacji dowiesz się:

• Czym jest dysplazja stawu biodrowego?
• Jak powstaje i czym się objawia?
• Jakie są metody diagnostyczne?
• Jak wygląda fizjoterapia na różnych stadiach zaawansowania schorzenia?
• Kiedy konieczna jest operacja i jak się do niej przygotować?
• Jakie ćwiczenia wykonywać w ramach rehabilitacji po operacji?
• Jak można zastosować kinezyterapię, fizykoterapię, metodę PNF i masaż w postępowaniu rehabilitacyjnym?
• Jakie jest zastosowanie plastrowania i metody NDT-Bobath w leczeniu zachowawczym?

Minibook został dodatkowo opatrzony w ilustracje i szczegółowe instrukcje wykonania ćwiczeń rehabilitacyjnych. Publikacja ta stanowi kompleksowe omówienie charakterystyki, diagnostyki i metod leczenia, które posłuży zarówno fizjoterapeutom, jak i pacjentom indywidualnym.

Spis treści:

Postępowanie rehabilitacyjne w dysplazji stawu biodrowego 5

Anatomia funkcjonalna stawu biodrowego 6

Rozwój stawu biodrowego 8

Diagnozowanie dysplazji stawu biodrowego 8

Badanie ortopedyczne 8

Badanie ultrasonograficzne (USG) 12

Tomografia komputerowa (CT) 13

Badanie radiologiczne 13

Badanie artrograficzne 15

Leczenie zachowawcze dysplazji stawu biodrowego 15

Leczenie operacyjne 22

Postępowanie przedoperacyjne 23

Postępowanie po leczeniu operacyjnym 23

Piśmiennictwo 28

Leczenie zachowawcze dysplazji stawu biodrowego

Celem postępowania terapeutycznego jest uzyskanie koncentrycznej repozycji, którą należy rozumieć jako centralne ustawienie głowy kości udowej w panewce stawu biodrowego. Postępowanie terapeutyczne uzależnione jest od wieku dziecka w chwili rozpoznania oraz charakteru patologicznych zmian w obrębie stawu biodrowego. Warto podkreślić, że potencjał do przebudowy panewki i bliższego końca kości udowej zmniejsza się wraz z wiekiem dziecka, w związku z tym w przypadku późno rozpoznanej dysplazji trudniej jest uzyskać oczekiwany efekt. Postępowanie w przypadku rozpoznania dysplazji przed ukończeniem 6. miesiąca życia ma nieco inny charakter niż w przypadku późniejszych rozpoznań, czyli między 6. a 18. miesiącem życia czy po 18. miesiącu życia. Bezpośrednio po urodzeniu dziecka ważne jest zapewnienie zborności stawu, poprzez ustawienie go w pozycji zbliżonej do płodowej. Można to uzyskać poprzez odpowiednio szerokie pieluszkowanie", umożliwiające ustawienie kończyn dolnych w zgięciu w stawach biodrowych do kata 110-120° oraz odwiedzeniu do kąta 30-45°. Niestabilne stawy z dodatnim objawem Ortolaniego i Barlowa, ale prawidłowym obrazem USG panewki, wymagają jedynie obserwacji, ponieważ ich stabilizacja powinna nastąpić w ciągu kilku dni bez leczenia, pod warunkiem odpowiedniej pielęgnacji. Należy je jednak zbadać ponownie w pierwszych 2.-4. tygodniach życia. U takich dzieci celowe jest zastosowanie szerokiego, potrójnego pieluszkowania, co zabezpieczy przed wyprostem kończyn i będzie przeciwdziałać ustawieniu ich w przywiedzeniu [21]. Uzyskanie stabilnej repozycji stawu biodrowego można uzyskać dzięki jednej z powszechnie stosowanych ortez, tzw. szelek Pavlika (ryc. 9). Szelki Pavlika dają możliwość ustawienia kończyn dolnych w pozycji zgięcia do kąta 100-110° przy jednoczesnym odwiedzeniu do kąta 50°, co zapewnia odpowiednią stabilizację stawu biodrowego oraz zabezpiecza przed przywiedzeniem i wyprostem kończyn dolnych w stawach biodrowych. Orteza zakładana jest całodobowo.