Rehabilitacja w wysiłkowym nietrzymaniu moczu (WNTM)

Z publikacji dowiesz się:

• Czym charakteryzuje się wysiłkowe nietrzymanie moczu (WNTM) - kogo i jak często dotyka i czym się objawia?
• Jaka jest jego klasyfikacja?
• Jak przebiega rozpoznanie choroby?
• Czym charakteryzuje się anatomia czynnościowa dna miednicy?
• Co  powinna obejmować kompleksowa diagnostyka NTM?
• Jaką rolę pełni kwestionariusz i dzienniczek nietrzymania moczu?
• Jakie testy się wykonuje?
• Jakie są formy leczenia?
• Jakie leki się stosuje?
• Kiedy stosuje się leczenie operacyjne?
• Jakie ćwiczenia należy wykonywać?
• Jakie narzędzia są pomocne w fizjoterapii?

Ogółem, dzięki niniejszemu minibookowi zapoznasz się z charakterystyką WNTM, metodami diagnostycznymi oraz z rodzajami leczenia. Publikacja jest kierowana zarówno do fizjoterapeutów, jak i do samych pacjentów, którzy chcą się doedukować w temacie swoich dolegliwości i przeprowadzić rehabilitację domową.

Dzięki elektronicznemu formatowi, zawarte w tym minibooku materiały można bez problemu przenosić i wyświetlać na ekranach różnej wielkości. Publikacja stanowi cenną pomoc w procesie badania, leczenia i rehabilitacji osób z nietrzymaniem moczu typu wysiłkowego. 

Spis treści:

Rehabilitacja w wysiłkowym nietrzymaniu moczu (WNTM) 5

Klasyfikacja wysiłkowego nietrzymania moczu wg Komitetu Standaryzacji ICS 6

Pozostałe typy nietrzymania moczu 7

Epidemiologia 7

Anatomia czynnościowa dna miednicy 8

Diagnostyka w nietrzymaniu moczu 9

Leczenie farmakologiczne w wysiłkowym nietrzymaniu moczu 11

Rehabilitacja w wysiłkowym nietrzymaniu moczu 12

Ćwiczenia rehabilitacyjne 13

Fizykoterapia 15

Piśmiennictwo 16

Fizykoterapia

Wśród zabiegów fizykalnych najwięcej korzyści szczególnie w przypadkach braku kurczliwości lub w skurczach nieefektywnych mięśni dna miednicy może przynieść elektrostymulacja poszczególnych mięśni. Wykorzystuje się ją także do podtrzymywania efektów treningu uzyskanego poprzez opisane wcześniej ćwiczenia rehabilitacyjne. W jednym i drugim przypadku zabiegi elektrostymulacji powinny być wykonywane codziennie przez ok. 15 min. Do stymulacji wykorzystuje się prąd modulowany w postaci impulsów prostokątnych o częstotliwości 50 Hz i czasie trwania impulsu 2 milisekund (ms). W zależności od potrzeb i lokalizacji osłabionych mięśni stosuje się stymulacje techniką przezodbytniczą, przezpochwową lub przezkroczową.

Najczęściej spośród wymienionych sposobów wykorzystywana jest metoda przezkroczowa, w której elektrodę czynną (stymulującą) umieszcza się na skórze krocza, natomiast drugą (bierną) nad kością łonową. W nietrzymaniu moczu do elektrostymulacji mięśni dna miednicy można również wykorzystać popularne w rehabilitacji medycznej (m.in. także w bólach przykręgosłupowych mięśni grzbietu) interferencyjne prądy Nemeca. W tej technice 2 elektrody umieszcza się nad spojeniem łonowym, natomiast kolejne 2 na wewnętrznej stronie ud. Dno miednicy powinno znajdować się wówczas dokładnie na linii skrzyżowania się prądów przepływających pomiędzy elektrodami. Zabiegi wykonuje się codziennie przez ok. 15–20 min prądem o częstotliwości 25–50 Hz. W jednym i drugim przypadku przepływający przez mięśnie prąd stymuluje je do skurczu. Skurcz mięśni powoduje także jednoczesna stymulacja prądem nerwów – np. nerwu sromowego.

Obecnie na rynku dostępne są małe aparaty do elektrostymulacji mięśni dna miednicy. Urządzenia takie – po konsultacji z lekarzem i treningu pod nadzorem fizjoterapeuty – mogą być samodzielnie wykonywane w domu. Wpływa to korzystnie na cały przebieg rehabilitacji zarówno ze względu na dobre samopoczucie pacjenta, jak również ze względu na ograniczenia kosztów leczenia oraz czasu potrzebnego na wizytę w gabinecie rehabilitacji.