Idea terapii
Główną ideą metody Snoezelen jest przywracanie zdolności do aktywnego życia w interakcji z otoczeniem społecznym oraz zapobieganie skutkom ograniczania aktywności. Zajęcia mają na celu przywrócenie zdolności nawiązywania kontaktów interpersonalnych, umiejętności współżycia z innymi ludźmi oraz dostosowania się do środowiska życia. Zasadniczym celem tej metody jest pobudzanie zmysłów >poprzez doświadczanie innego świata.
Zmysły stanowią podstawę rozwoju każdego człowieka. To wzrok, słuch, dotyk, węch, zmysł równowagi, temperatury i propriocepcja (czucie głębokie) oraz poznawanie świadomości schematu ciała. Zajęcia w sali mają na celu uzyskanie niezależności w czynnościach dnia codziennego, takich jak mycie, jedzenie, ubieranie się, poprawiają kompetencje każdego człowieka, wpływają na sposób spędzania wolnego czasu, na samodzielne podejmowanie decyzji oraz na wyciszenie i uspokojenieemocji. Terapia w sali jest miłym spędzaniem czasu w atmosferze relaksu i bezpieczeństwa, nie jest biernością, bezczynnością, umożliwia aktywność odbywającą się w sposób naturalny i swobodny. W związku z powyższym najważniejsza zasada Snoezelen brzmi: „Nic nie musi być zrobione, wszystko jest dozwolone”. Inaczej mówiąc: „Nic nie muszę, wszystko mogę”.
Cele:
-
aktywizowanie zmysłu wzroku, doświadczanie bodźców wzrokowych, rozwijaniespostrzegawczości, koncentracji wzrokowej, rozwijanie koordynacji wzrokowo-ruchowej;
-
rozwijanie kierunkowości spostrzegania poprzez rozwijanie zdolności poruszania oczami we wszystkich kierunkach i podążania wzrokiem za poruszającymi się przedmiotami;
-
rozwijanie pamięci wzrokowej poprzez przewidywanie kolejności następujących po sobie czynności, przedmiotów, barw;
-
oddziaływanie na nastrój, samopoczucie i aktywizację za pomocą barw;
-
aktywizowanie zmysłu słuchu, usprawnianie koncentracji na bodźcach słuchowych;
-
zmniejszanie strachu przed dźwiękami nieznanymi, nauka reagowania na różne sygnały poprzez szukanie źródła dźwięku;
-
rozwijanie umiejętności różnicowania dźwięków otoczenia i dźwięków mowy poprzez odbiór dźwięków różnych przedmiotów, instrumentów, dźwięków natury, głosu ludzkiego;
-
rozwijanie pamięci, analizy i syntezy słuchowej, rozwijanie koordynacji słuchowo-ruchowej i słuchowo-wzrokowej;
-
rozwijanie zmysłu dotyku poprzez badanie przedmiotów o różnej fakturze, strukturze,kształcie;
-
nabywanie różnych doświadczeń dotykowych, np. ciepło-zimno, sucho-mokro,szorstko-gładko, oraz rozwijanie pamięci dotykowej poprzez łączenie tych
-
doświadczeń z różnymi przedmiotami i sytuacjami
-
wyczuwanie poszczególnych części ciała w trakcie masowania ich różnymi materiałami;
-
doświadczanie ruchu;
-
normalizowanie napięcia mięśniowego, rozwijanie orientacji w schemacie ciała,
-
rozwijanie orientacji przestrzennej.
